'Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar, aşrı aşrı memlekete kız vermesinler. ' dediler şarkılarda ama dinletemediler.
Günlerden bir gün, bir kız ve bir oğlan birbirlerine aşık oldu. Arada mesafe, bol bol özlem vardı. Kesinlikle çok zordu. Ama herşey rağmen birbirlerini seviyorlardı.
Ve hayatta verilen en zor kararı verdiler, evleneceklerdi. Ama bundan zor bir karar daha vardı, çünkü genç adam çok uzaktaydı. Tabi doğal olarak ekmek neredeyse yuva orada olmalıydı. Kız yıllardır yaşadığı evinden, işinden, arkadaşlarından kısaca tüm hayatından ayrılıp yeni bir hayata adım atacaktı. Tamam erkek için de bu geçerliydi ama bu sefer başkaydı. Tamamen sıfırdan başlayacaktı herşeye. Çevre bulacaktı, iş bulacaktı bütün bunların üstüne yuvasında huzuru sağlamaya çalışacaktı.
Baba ocağından, ana kucağından ayrılmak herşeyden zordu.. Bence kararın en zor anı bu andı. Doğduğundan beri beraberlerdi sonuçta. İyi kötü anıları vardı. Ve o kötü anılar bile artık hatırlayacakları güzel anılara eklenmişti. :) ' Babamın bir atı olsa binse de gelse, annemin yelkeni olsa açsa da gelse.. ' diye iç geçiricekti biliyordu..
Ben tüm gurbetçi sevgilere bol şans, bol huzur ve bol mutluluk diliyorum. Sizin için en güzel dilek ' Allah pişman etmesin. ' olur sanırım. :)
GAMZE KÜP
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
