Hiç ait olmadığını hissettiğin bir hayatı yaşamak zorunda kaldın mı ?

İnsanoğlu doğasının bonus özelliğinden olsa gerek sürekli arar. Arayış konusunda gösterdiği istikrarı aradığı şey için gösterse zaten fazla aramasına gerek kalmayacağını farkında olmadan, sürekli arar. Derdi ne bulmak ne de arayışının sonucuna varmaktır. Sadece hayatında onu oyalayacak bir şey bulmuşken bunun tadını çıkarmak için arar.

Bir an gelir ve hayatında hiç kimsenin seni sevmediğini düşünürsün. Aslında o an kendini sevmemeye başladığın andır. Kimseye güvenemeyeceğini, hayatında herkesin sahte olduğunu gerçeklikte sonsuzluk kadar uzakta olduğuna inanırsın. Aslında gerçeklikten uzaklaşan sensindir. Ama kendi gerçeğinden. Onu bulmaktan. Kendine olan güvenindir uzaklaştığın. Neyi aradığını kaybedersin bazen. Neredeyim, neredeydim ne olacaktım ki? Soruları öldürmez ama kıvrım kıvrım kıvrandırır seni. Sana bu soruları sorduran seni soru işaretleri içinde bırakıp giden insanlar olur hayatında. İşte o insanları o bırakıp gittikleri soru işaretlerinin çengellerine asasın gelir ama onlardan geriye sendeki etkilerinden başka bir şey kalmaz. Bir yer olsun her yerim olsun, biri olsun herkesim olsun istersin aslında. Ama eninde sonunda hiçbir yerde hiç kimseyle hiçbir şey olduğunu fark edersin. En güzeli ise FARKINDA olabilmek ve öyle kalabilmektir. İşin ismin olur ya da ismin birilerinin diline dolanır. “Lüzumsuz ise siliniz” operasyonu yapıp, öyle olduğuna inandığın kişileri arkadaş listenden çıkarırsın ama aklın hep onlarda kalır. Neden? Dedirtenlere Çünküler veresin gelir. Başlarsın sildiğin yanlışların yerine doğruları koyma çalışmalarına. Yani yine yeniden aramaya. Arayan hep belasını bulur aslında. Çünkü verilenden daha fazlasını gözlerin dönmüş bir şekilde ve geçmişin kuyruk acısıyla aramaya başladığında arka arkaya hataların sıralanır. Her hatan daha da düzeltilmeyecek hale gelir. Yolunun sonuna yaklaştığına inandığın an arkana bakar ne halt etmişim ben dersin ya, işte o an o meşhur ayvayı yedin demektir. Nasıl öldüğün bile nasıl yaşamayı tercih ettiğine bağlıdır. Bunu bir fark etsen kendine yettiği kadar çeki düzenine kavuşacaksın ama nerede??Gelenlere gidenlere çok fazla aldırma. Kendiliğinden ortadan kaybolanlar için onları gönderdiğin yalanına kendini çok inandırma. Hem her zaman kazık yedim diyenleri de anlamış değilim. Herkes kazık yediyse nerede bu kazık atanlar? Sen yine de iyiyi de kötüyü de kendinde ara. Hem ;insanların senin affedemeyeceğin hatalar yapması belki de senin suçundur.Kısacası, hâlâ konuşabiliyor, derdini anlatabiliyor ve bir dert edinebiliyorsan kapa çeneni ve tadını çıkar.Neyse ben kapıyorum fazla yazmasın, başım da ağrıyor zaten, uyuyacağım daha. Ama sen bence daha fazla uyuma :)

https://twitter.com/#!/Fername
http://www.facebook.com/pages/Ferhan-Petek/40815501931

FERHAN PETEK
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >