Bu hayat garip bir hayat. Sistem üzerine kurulmuş döngülerden oluşmakta....
Mutlu olmak için sistemin içinde kalman gerekiyor. Sistem dışına çıktığında karşına çıkan engeller seni mutsuzluğa doğru sürüklüyor.
Sistemin verdiği mutluluk da sahte mutluluklar.
Çevreme bakıyorum bir çoğumuz internetten ayrılmıyor. Ben de dahil olmak üzere facebook, twitter, bıdıttır, hıdıttır kullanıyor.
Bunlar önemli bir kişi olduğumuzu tüm dünyaya göstermek için kurulan bir düzen… Kime ve neye göre önemli tartışılır.
Sosyal aşklar, sosyal sevişmeler…. A sosyal bir hayatın içine atılmış kaybolmuş benlikler…
Aklıma ilk işe başladığım sıralarda Cağaloğlu’nda (Diğer adıyla Babıali) geçirdiğim o güzel günler geliyor.
Ne Twitter var ne de Facebook. Ali ustanın dükkanının önünde ince belli bardaklarla çay içip, sohbet etmeler, İstanbul Erkek Lisesi’nin önüne gidip sevgilimi saatlerce bekleyip sonra da birlikte Gülhane parkında gezmeler, esnaf lokantasında “- Bir kuru çekkkkk” demeler geliyor…
Peki ne oldu da bu kadar kısa zamanda bu kadar a-sosyal kişiliklere dönüştük?
Tepkilerimizi sadece sosyal medya üzerinden veren ve sonra da tepkisini oraya hapseden insanlara dönüştük.
“- Ya birader, ya biz salağız veya salağa yatıyoruz.”
Gözümüzün önünde türlü dümenler çevriliyor. Ve biz “Sosyal medyada yazdım ohhhh”… dedikten sonra kıçımızı dönüp yatıyoruz.
Emek Sineması elimizden gidiyor, İnci Pastahanesi kapatılıyor, Taksim Parkı elden gidiyor, uçak düşüyor en önemli Nükleer Fizik Profesörleri ölüyor ve sonrasında nükleer santrallerin açılması kararı çıkıyor. Anasını satayım biz sadece sosyal medyada bunları duyurup duruyoruz.
Peki “– Ya Cenk kardeş başka ne yapabiliriz?” diyeceksiniz.
Hiçbir şey yapamazsınız. Meydanlara çıkıp bağırsan bile bir şey yapamazsınız. Çünkü sistem bu zamandan sonra sana izin vermeyecek.
Gelelim asıl konumuza: Gariban Bloggerlara
Şu bloggerlara oldum olası kıl oldum. Bir oje, bir allık, bir ayakkabı için kendi mecralarını sisteme esir etmişler.
Bloggerlara özel davetlere çağrılıp, şarap içip, kanepeleri yedikten ve sahte pohpohlamalara maruz kaldıktan sonra firmaların adamı olup çıkmışlar.
Hatta daha da önemlisi; o firmaların özel haberi için firmadan para aldıktan sonra okurlarını da satmışlar.
Blogger dediğin özgür, bir o kadar da sisteme biraz baş kaldıran kişiler olması gerekirken, onlar satılık birer gazeteci olarak basınımızda yerlerini aldılar.
Gerçi gazeteci oldukları da tartışılır.
Bana “- Ben satılık değilim” diyen bloggerlar olacak. Hatta bana yüklenecekler.
Tek tek belgelerini çıkartabilirim. Hangi firmaların lüks otelde verdiği davete katılıp, davet sonunda o firmanın ürünleri hakkında yazdıkları övücü yazılarını, hangi firmadan binlerce dolar alıp sonra da o firmanın ürün haberlerine nasıl gaz verdiklerini, Mercedes Benz Fashion Week’te makyaj firması ile anlaşıp bakım yaptırıp sonra da basına “- Bilmem ne Yerim firmamızın ürünleriyle güzelleşiyor” diye haber bülteni dağıltıldığını ve sonrasında bloğunda o firmayı övdüğünü tek tekkkk yazabilirim.
Bazı "amatör firmalar" Cosmoturk’ü blog olarak görüyor.
Üstüne basa basa yazıyorum: COSMOTURK BLOG DEĞİLDİR…
“- Hayır kardeşim biz yaklaşık 18 yıldır bu sektörde var olan Türkiye’nin En Kapsamlı Kadınlara Özel Haber Portalıyız.”
Doğal olarak biz de sistemin içerisindeyiz. Ama satılık kalemler değiliz. Firmalar bize reklam verirler, eğer biz beğenirsek o firmanın haberlerine yer veriririz. Okurlarımıza yakışacak haberleri sayfalarımıza taşırız.
Bir davete gittik, firmadan bir hediye aldık diye o firmayı yere göğe çıkartacak kadar küçülmedik..
Neyse sözüm o ki: Daha geç olmadan Bloggerların kendilerini düzeltmesi gerekiyor. Yoksa Blogger sistemi bir şekilde çökmeye mahkum.
Bloggerlar şunu göz ardı etmemeliler:
"Satın alınmış gazeteciler bir gün mutlaka satılırlar…."
Not: Yukarıda yazdıklarım işini düzgün yapan bloggerlerı kapsamıyor. Gerçekten çok başarılı aralarından sıyrılmış, okurlarına karşı sorumluluk sahibi Bloggerlar mevcut.
CENK BABAEREN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
