"Cosmo’da bana uydu… Sabaha kadar benimle birlikte ayakta... Şaka gibi…" Cenk Babaeren’in yeni yazısı…
BİYONİK SAATİ DEĞİŞEN KEDİM VE BEN…
Uyku düzenimi tam düzene soktuğumu düşündüğüm şu günlerde biyonik saatim yine bozuldu.. Üstelik kedim Cosmo’da bana uydu… Sabaha kadar benimle birlikte ayakta... Şaka gibi…
Sigarayı bırakalı birbuçuk ay falan oldu. Dedim belki ondan. Ama değilmiş...
Neyseeee, sigara beni nasıl bıraktı olayını biraz anlatayım...
"Büyük olay Cenk sigara içmiyor..."
Sevgili doktorum Emre Çiçek’in önerisiyle bir “aka” ve “punktur” olayına girdim. İnanmaya inanmaya Emre bey'e gitsem de üç seans sonra sigara içmediğimi fark ettim. Bu gerçekten bir mucize...
Bazı zamanlar canım sigara çekmiyor değil!... Ama o zamanlar vücudum otokontrol yaparak bana sigara içirmiyor. Sonuç olarak: Bu “aka” ve bu “punktur” güzel şeymiş :)
(Baktınız fiyat biraz tuzlu geldi. Hemen bana mail atın, ben indirim için rica ederim. Yeter ki siz sigara konusunda karar verin. Ya devam, ya tamam!…)
Neyse fazla uzatmadan konuyu kapatayım. Sigara şu an hayatımda yok. Missssss… Ayrıca sigara düşmanı da değilim haberiniz olsun….
Sigarayı bırakırlar, sonra da “- Ayyy, ne kaka şey” derler… Bir anda sigara içenlere "düşman" kesilirler… Ben onlardan değilim.
İçen içer kalan sağlar herkesindir.…
Yazmadığım süre boyunca hayatımda başka neler oldu biraz da onlardan bahsedeyim…
Af ile girdiğim Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi'ne devam ediyorum. Haftanın üç günümü yiyor ama olsun.
Üniversitenin kantininde dört kap yemeği, Birbuçuk Türk Lirası'na yemek de ayrı bir keyif. İlk defa 1994 yılında girdiğim kantine 2009 yılında da tekrar girebiliyorum ne güzel.
Okuyan öğrenciler benden 10 yaş kadar küçük olsalar da bu ortamı yaşamayı seviyorum. Tam zamanında bana gelen en güzel hediye oldu…
Üniversiteden arta kalan zamanımda ise Cosmoturk’e ayırıyorum.
Dostlarıma vermiş olduğum kahve sözlerimi ise şimdilik tutamıyorum. Gerçekten zamanı yetiremiyorum...
Sonuçta hayatım tam anlamıyla geçippp gidiyorrr… Okul - iş… İş - okul…
Neyseki bir çok sorunun üstesinden geldim ve beklediğim zamana az kaldı.
Geçenlerde “Koro” adında muhteşem güzel bir film izledim. Size de yazımın başında bu filmde sevdiğim en güzel parçayı ekledim.
Filmi izledikten sonra doğal olarak etkilendim. İzlemekte biraz geç kaldığımı da fark ettim…
Veeeeee son olarak….
Koro filmi hedeflerimi daha net görmemi sağladı. Ve bana sadece aşağıdakileri yazmam kaldı…
“Hayatı yaşamak için hala geç kalmadım... Bitirmem gereken bir kaç mesele kaldı... Sonrasında ben gidiyorum... Belki, “herşeyden kaçmak için gitti” diyenler olacak... DESİNLER... Sonuçta herkes kendi bencilliğini ve kendi hayalleri yaşar.”
DİĞER ADRESLER 
