Çocukken kitaplarla aram pek iyi sayılmazdı. Elime aldığım kitabı bitirmeye çalışırdım ama asıl sorun elime pek kitap almıyor olmamdı.

Ben daha çok bahçelere dalıp erik çalmayı, lastik atlamayı, yakartop oynamayı ve macera dolu keşifler yapmayı severdim. Kitaplar bu listenin sonlarında olduğundan pek ayıracak zamanım kalmıyordu. Sonraları "eğer yeşil kapıdan girecekseniz sayfa 59’a, mavi kapıya girmek istiyorsanız sayfa 125’e atlayınız" diyen macera kitapları çıktı da biraz daha okumaya başladım. Aslında bu da tam anlamıyla okumak sayılmazdı; ben daima mavi kapıdan giriyordum ve kitap bitiyordu...

Erik çalıp sayfa atlayarak geçen çocukluk yıllarından sonra gelen "ilk gençlik" yılları...Artık çocuk kitapları çok "çocuksu", büyük kitapları ise çook "sıkıcı" geldiğinden kitaplara ve hatta lastik ipe, topa veda edip müzikle flört etmeye başladım;ta ki kitap okuyup özet çıkartmanın ödev olduğu orta ikinci sınıfa kadar...

Kütüphanemi defalarca gözden geçirip, ilgimi çeken bir tek kitap bulamayınca anneme gidip durumu anlattım. Anneme göre çözüm ortadaydı;apartmanımızın ikinci katında kitap dostu bir çift oturmaktaydı ve bir odaları tamamen kitap doluydu...

Bilmem nasıl ikna oldum aşağı inip:
"Merhaba ben altıncı kattakilerin kızıyım, şöyle şöyle bir durum var, annem de dedi ki..." demeye...

Beni güleryüzle karşılayan bayanın peşine takılıp sessizce koridorda ilerledikten sonra kütüphanenin bulunduğu odaya vardık. Küçük bir oda ve dört duvar kitap...Hafızam beni yanıltmıyorsa bir çalışma masası ve bir de sallanan sandalye...

O güne kadar kütüphaneler dışında hiç o kadar çok kitabı bir arada görmemiş olan ben belki de ilk kez "kitap kokusu" nu duydum.

Klasikler- çağdaş yazarlar, yerliler-yabancılar, ilk basımlar-son basımlar, eski ciltler-yeniler...
Önüm, arkam, sağım, solum kitap...
Şöyle bir döndüm odanın içinde,
Sonra da yere çöktüm.

Bilmiyorum o kış akşamı, o odada kaç saat kaldım. Kimbilir kaç kitabı elime aldım, kaç tanesinin sayfalarını araladım, kaçının içine farketmeden daldım...

O tatlı çift ; Mediha Teyze ve Ali Amca, kitaplar ve ben...Saatlerce beraberdik.
Küçük, loş, güzel bir oda.
Uzun, aydınlık, güzel bir sohbet.

Kitapları raflardan indirdik, yerlere saçtık, konuları, yazarları, kahramanları hakkında konuştuk ve zamanı unuttuk.
...

O gün bu gündür başucumda bir kitap durur
O gün bu gündür kitap kokusu duyunca içim bir hoş olur...
Bazı insanlar vardır; dostluğu kitaplardan öğrenir
Ve bazı insanlar vardır ki dostlarına kitapları öğretir.
Şimdi anlıyorum ki,
Kitaplarla dost olabilmek için
Dost insanlar bulmak gerekir...