Sonunda oldu!
Oğuz’la buluştum.Dün gece…
Aslında hala olayın şokunu üstümden atabilmiş değilim ama hayaller ve gerçekler birbirine karışmadan yazsam iyi olacak diye düşündüm.

Şu grip illetinden kurtulur kurtulmaz aradım Oğuz’u;yani dün değil önceki gün.Çok sıcak davrandı ve sonraki gece film izlemek üzere sözleştik.Bendeniz o günü bulutların üstünde geçirmek durumunda kaldım tabii,ohhh hayat laylaylom, lay-lay-loom! Ertesi gün çok daha hızlı ve yoğun geçtiği için bulutlara çıkacak fırsatım olmadı. Daha çok saçım başım nasıl olacak endişesiyle yer seviyesinde dolandım .
İş çıkışı koşa koşa eve gelip güzel bir duş,ardından da kıyafet seçimi…Bengi’yi yüz kere aramışımdır herhalde o birkaç saat içinde; “…İnci’cim giy işte beyaz gömleğinle kotunu…beyaz gömlek hem sade hem de çekici”
“off bilmem ki…Bengi yaa bordo kazağımı mı giysem yoksa”
Bu,dialoğun çok çok kısaltılmış hali tabii.Sonuç olarak altıma şık bir kot,üstüme de ince, likralı siyah kazağımı giydim ve bence iyi bir seçimdi.

Neyseki her zaman gittiğim Eylül Güzellik Salonu da Fenerbahçedeydi de,oradan hemen Oğuz’un evine geçebilecektim. Nitekim ellerim French manikure, kaşlarım da kusursuz kavise kavuştuğunda artık gitmeye hazırdım.

Oğuz beni oturduğu sokağın başında bekliyordu,uzaktan görür görmez heyecanlanmaya başladım ve kendime sinir oldum;yine içsel telkin mesajları veren telesekreterim devreye girdi “saçmalama İnci,komik oluyosun bak, yahu O da sen, ben, Meğmet efendi,Nurgül yenge, Ali, Veli gibi insan işte,yiyen,içen,….,uyuyan”
Ahhh heyecanı yatıştıramadan adamın yanına vardık bile,eğlence başlıyor…