Kahramanlar her zaman geniş kitleler tarafından tanınan topluma malolmuş kişiler değildir. Herkesin hayatında diğer bir çok kişinin bilmediği, tanımadığı ancak kendisi için çok özel olan gizli kahramanlar yer alır. İşte bende size bu kahramanlardan birini anlatmak istiyorum.

Varlıklı bir ailenin kızı olarak doğdu, ancak babasının yakalandığı hastalık küçük yaşta hayatın zorlukları ile tanışmasına neden oldu. Babasının tedavisi için İstanbul’a taşındılar ve tedavi masrafları bütün varlıklarının erimesine yol açtı. Babasının ölümünden sonra iki küçük kardeşi ve annesi ile beraber kıt kanaat geçinmeye çalıştılar. Ortaokulu bitirdikten sonra okumadı,küçük kardeşlerinin bakımı için annesine yardımcı olmaya başladı.

Evlendiğinde henüz 17 yaşında idi, eşi ise 27. Eşinin hayatı da çok kolay değildi. Zamanında futbol oynamış ve iyi paralar kazanmıştı, ancak bakmakla yükümlü olduğu kalabalık bir ailesi vardı ve kazandığı paralar çok fazla dayanmadı belki de doğru yatırımlar yapmayı akıl edemedi. Küçük bir evde yaşamaya başladılar, çok fazla eşyaları yoktu. Kahramanımız henüz 18 yaşından 1 ay almışken ilk çocuğunu doğurdu, yaklaşık iki sene sonra da ikincisini. Adam hasbelkader bulduğu işle ailesini geçindirmeye çalışırken genç anne de kendi annesinin yardımı ile çocuklarını büyütmeye çalışıyordu. Çocuklardan büyük olanı ilkokulu bitirene kadar anneannesinin yanında kaldı. Sonra yanlarına aldılar.

Sonuçta çocuklar büyüdü, biri üniversiteyi kazanıp başka bir şehre okumaya giderken diğeri liseden sonra çalışmaya başladı. Çocukları büyütüp okuturken hiçbir zaman bol para içinde olmadılar ancak hiçbir şeyin eksikliğini de çocuklarına hissettirmemeye çalıştılar. Kimi zaman iyi kimi zaman kötü günleri oldu diğer bir çok ailede olduğu gibi. Kötü günlerde birbirlerine destek olup kendilerinden çok çocuklar için yaşadılar. Şimdi 38 yıllık evliler ve uzun yıllar sonra rahat bir yaşam sürüyorlar, gerçi ülkemiz gerçekleri doğrultusunda her orta halli ailede olduğu gibi hiçbir zaman para içinde yüzmediler ve adam hala çalışma hayatına devam ediyor ama konumuz tabi ki ekonomi değil...

Çocuklardan küçük olanı hastalık derecesine varacak şekilde anne babasına düşkün. Tabi ki büyük olanı da onları çok seviyor ama sevgi anlayışı kardeşi gibi değil, belki 18 yaşından itibaren önce okul sonra işi daha sonrada seçtiği hayat yüzünden ailesi ile birlikte çok fazla kalmamasından ileri geliyor. Sevgisini çok fazla göstermekten ve kendisinin üstüne düşülmesinden çok hoşlanmıyor belki de bunu beceremiyor.

Evet kahramanım benim annem, o büyük ( annesine göre hayırsız ) çocukta benim. Gerçekten annem hem babama her konu da çok yardımcı oldu, hem de kimi zaman çekilen sıkıntılara rağmen bize ( özellikle okul hayatım sırasında ve ihtiyacım olduğu her konuda ) hissettirmemeyi başardı. Ben maalesef kardeşim kadar onlara ilgi gösteremedim, daha doğrusu benim ilgim onlara yetersiz kaldı. Çünkü kardeşim daha önce de dediğim gibi hastalık derecesinde onlara düşkün, ben sevgimi çok belli edemiyorum. Çok uzun zamandır yüzüne karşı söylemedim ama burada söylüyorum, Anne seni çok seviyorum ve yaptığın her şey için teşekkür ediyorum. Kimi zaman sana çok kızıp kırılsam da, yanlış olduğunu düşündüğüm davranışların hala olsa da sen benim için çok önemlisin ve tabi ki babamda...

Başta senin, çok çok sevdiğim bir diğer kadın olan anneannemin ve teyzemin olmak üzere bütün annelerin anneler gününü kutluyorum. Umarım her şey gönlünüzce olur, SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM, BÜTÜN ANNELERİ ÇOK SEVİYORUZ...

Tayfun TEZGÖREN