Merhaba;

Hani liseden ortak bir arkadaşımız vardı. Kara kuru zayıf bir kızcağızdı. Yüzündeki sivilceleri kompleks yapan, hiç erkek arkadaşı olmayan... Ama bir o kadar da çalışkan, zeki olan. Geçenlerde onula karşılaştım. Afet-i devran olmuş adeta. Üstelik bir erkek arkadaşı da varmış. Şaşırdım!

Erkek arkadaşı olmasına değildi şaşkınlığım, öyle hemen yanlış anlama. Ben sadece erkek düşmanı olarak konumlandırdığımız bu kızcağızın gün gelip bir sevgi “temin” edebilmesine şaşırmıştım.

Hemen bir yerde oturup çay içmeye ve derin bir sohbete koyulduk. Bir çırpıda anlattı her şeyi. Bir tek sevgilisi ile ilgili anlattıklarında takıldı. Onun bir özelliğini daha öğrendim ben de. Aşırı derecede, hatta hastalık boyutunda kıskançmış meğer.

Bak sen, dediğini işitir gibi oldum. Sevgilisinin mail adresinin şifresini kırıp maillerini okumuş bir gün. Hiçbir şey bulamamış. Sadece onun attığı, içeriği aşk sözcükleriyle bezenmiş yazılarmış okuduğu. Birkaç porno siteden gelen mail ve birkaç da çocuğun erkek arkadaşlarından gelen tipik mailler. Malum resimler işte, anla!

Sonra uzun uzun “neden eski bir sevgili ya da gönül macerası yaşanan birinden mail olmadığı”na takılmış çocuğun “inbox”ında. Günlerce bunu düşünmüş. Uyuyamamış, işlerine konsantre olamamış, çevresindeki herkesle tartışır bir hale gelmiş.

Ardından başka bir bayan adı altında bir elektronik posta hesabı açmış kendisine. Ve başlamış sevgilisine mail atmaya. Çocuk ilk birkaç gün yanıt yazmamış bu yabancı kişiye. Birkaç günün sonunda bizim ki dayanamamış, bu sefer bir başka kadının resmini göndermiş sevgilisinin e-mail’ine.

Sevgilisi yanıt yazmış. Ve bu yazışmalar günlerce sürmüş. Çocuk kendisine bu yabancı, ama bir o kadar da onu tanıyan bir kadından mail almaktan o kadar heyecan duyuyormuş ki bizimkinin buluşma tekliflerini hep türlü bahanelerle geri çeviriyormuş.

Sonunda karşılıklı beklenen konulmayı yapmışlar. “Hayatımda daha yüzünü bile göremediğim ama beni derinden etkileyen bir kadına aşığım” cümlesi... Ve terk ediliş...

Bana bunları anlatırken ağlıyordu. Ona sadece tek bir şey söyledim: Bence sevinmelisin. Şaşırdı. Anlamsız bir ifadeyle gözlerime baktı. Sanırım ona ne kadar saçma bir davranışta bulunduğunu ve anlamsız kıskançlığından ötürü sevgilisinden olduğunu söylememi bekliyordu.

Bence gerçekten sevinmeliydi. Tamam hastalıklı bir tutumdu ama “gerçekten sevilecek” hem de yüzü dahi görülmeden bir erkek tarafından sevilecek bir kadındı!

Sevgimle,
gh.
gulayhaktankacmaz@mynet.com