ÖNSÖZ

Uzun zamandır niyetlendiğim ama çoğunlukla üşenmekten, kalan zamanda da organize olamadığım için gerçekleştirmediğim bir projemi hayata geçirmenin ilk safhasındayım : BAŞLANGIÇ!! Heyecanlı!!

Sürekli ilk fırsatta derleyip toparlayacağıma söz verdiğim, yaklaşık on yıldır da her depresif anımda hırsımı alan kalemlerimden çıkan yazılarıma (o depresif ruh hali bi türlü yakamı bırakmadığından) her Allah’ın günü bir yenisi eklendiği için artık zamanıdır dedim.. Hani beni kim niye okur onu da bilemiyorum ama.. Gerçi şu müthiş geyiği kullanabilirim ben de herhalde “okuyunca hepiniz kendinizden bişeyler bulacaksınız!!”.. aslında hertürlü duruma uydurulmuş bi klişe olmasına rağmen doğrudur da.. sonuçta yaratılış aşamasında uygulanan işlemlerin yoğunluğuna göre birtakım farklılıklar göstermemize rağmen organizma olarak birbirimizden pek farkımız yok. yani : “Hepimiz İnsanız” demeye çalışıyorum.. Ve eğer çok büyük dramlarla karşılaşmış, travmalar falan atlatmamışsak ya da ne bileyim rutin işten eve akşamlarının birinde kapımız çalınıp da siyah güneş gözlüğüyle Ajan Smith’lerden biri bize “Follow the white Rabbit” (Beyaz tavşanı izle!) dememişse ya da hayatımız öyle kendi seyrinde giderken herhangibir şans oyunundan voliyi vurmamışsak!! ve şuanda ana dilinde yazılmış bu cümleleri zorlanmadan okuyabiliyorsanız yani aynı kıyı şekillerini ve iklimi paylaştığımız coğrafyadaysanız aşağı yukarı hepimizin yaşamları aynıdır; “ruhsal ve fiziksel dengemizi önce bulma ve koruma, sonrasında da mümkünse ekonomik denge üzerine yerleştirme” pratikleri yaparak geçip gider.. Bu geçip gitme dönemleri de nasılı ve süresi belirsiz ama mutlaka sonu olan hayatlarımızda yaşadığımız çeşitli sahnelerle şekillenir.
Ben de çoğunda figüran ya da daha kötüsü seyirci olduğum sahnelerimin başrolünü ve hatta birgün yönetmen koltuğunu ele geçirme niyetiyle ve de kimbilir belki hayatımın Oscar’ını da alırım umuduyla (En İyi Felaket Senaryosu ya da En Felaket Senaryo!! kategorisinde de olsa) yazmaya karar verdim: GELİŞME!!

Yaşadıklarım ve yazacaklarım öyle aman aman kimsenin başına gelmemiş olağanüstü ya da insanlık dramı sayılacak türden şeyler değil. 17 yaşındaki İtalyan ablalarım gibi öyle pornografik şeyler de yazmayacağım!! “E, şekerim o zaman niye paralıyosun kendini de yazıyosun??” diyebilirsiniz.. Ben de kısaca hayatımın kontrolünü ele almak ve şimdiye kadar hep yarım bıraktığım şeyler yüzünden bi türlü kendimi BÜTÜN hissedemediğim ve artık bu iğrenç duygudan kurtulmak için yazdığımı söylerim.. Ama “Neden okumam gerekiyo ki senin yazdıklarını??” derseniz.. “Gereğine okuyunca siz karar verin!!” diyerek olayı kendi ironisi içinde bi kısırdöngüye dönüştürebilirim.. Nasıl ama?? Sırf şu zeka pırıltısı saçan cümle için bile okunur bu kız di mi?? : SONUÇ!!

Dilara Gülyuva
dilaragulyuva@hotmail.com