İNCİ’NİN GÜNCESİ

AŞK VE BAHAR


Oğuz o gece çalınan çantamı geri almayı başardı; tam bir beyaz atlı prens!

O geceden sonra başlayan “revize edilmiş” yeni ilişkimizle geçtiğimiz haftayı kelebekler gibi uça, kaça geçirdim. İçimde güzel bir heyecan var, bir anda her şeyi yapabilecek bir enerjiyle dolup taştım. Ah ne kararlar aldım, ne kararlar; yaza super fit girebilmek için öldürücü bir spor programı, şimdiye kadar hep isteyip de ertelediğim tiyatro kurslarının araştırılması, Fransızca öğrenmek ve Florant Pagny’nin şarkılarını ezberlemek, ofisteki herkese küçük birer hediye almak, biraz daha alışveriş, dalgıçlığa devam, evim için yeni bir dekorasyon…. Diye uzayıp giden bir liste. Bazıları için girişimde bulundum ama bazılarını sadece düşünüp istemekle kaldım.

Ben bu ilişkiyi yaşam kalitemi artırmak için de kullanacağım sanırım. Artık ilişki bir amaç değil araç olacak benim için. Alınan darbeler insanı gerçekten akıllandırıyormuş, bakalım bu “akıllı” halim ne kadar sürecek? İlişkinin verdiği coşkuyla her şeyi yapabilecekmişim gibi hissediyorum ve bu da ilişkinin “araç” olmasını sağlıyor.

Oğuz’la yine, yeni, yeniden bir ilişkiye başlamış olmam yakın çevremi de oldukça mutlu etti. Birkaç tane “bence hiç başlama, yine kırılırsın” yorumu alsam da, bu yorumlara kulağımı kapadım. Artık start verildi, yoldan dönemem.

Her gün telefonlaşıyoruz, telefonda hep “kıkır kıkır” bir hava var. Görmediğimizde çok özlüyoruz ama bu sefer açık eden taraf ben değilim. Bırakıyorum iltifatlar üzerime yağsın, “özledim” ler, “iyi ki bir daha başladık” lar inboxımı doldursun.

Ben de özlüyorum tabii; hem de nasıl… Elim telefona gidip gidip geri dönüyor. Onunla buluşacağım zaman giyerim diye düşünüp alışveriş yapıyorum. Ona yapmak için muhteşem bir tatlı tarifi bile aldım, ama hepsi ben de saklı.

Haftasonu için muhteşem bir plan yapmış ama en tatlı hallerim bile söyletmeyi başaramadı. Kesinlikle sürpriz olması gerekiyormuş. Acaba nedir nedir?

Haftaiçi ofise gelen muhteşem güller de cabası…Artık herkes de çakmış oldu durumu; oooo İnci Hanım kimden bu güzel çiçekler…kinayelerini duymazdan gelip “bi arkadaşımdan” geçiştirmelerine başvurduysam da kıskanç bakışlar peşimi bırakmadı. Varsın olsun!

Bu arada Oğuz’la az görüşmek üzere bir haftalık plan yaptım. Bu plan dahilinde hemen hemen her günüm doluydu. Böylelikle Oğuz “ cumayı bekleyemeyeceğim bugün görüşelim mi” dediğinde ben de “yaa çok isterdim ama önceden verilmiş bir sözüm var” hikayesini tam 3 kez tekrarlayabildim. Haftalık planım içinde kuzinimi sinemaya götürmek de vardı ve bu gerçekten eğlenceli oldu; Film henüz başlamamış, fragmanları izliyoruz, sinema karanlık ve koltuklar şekil itibariyle insanı içine gömüyor. Sinema karardıktan sonra içeri giren, bilezikleri küpeler şıkır şıkır sallanan iki kokoş ,itiş kakış arkamızdaki sıraya oturmaya çalışıyor. Sonunda oturmayı başarıyorlar. 16 yaşındaki sinema fanatiği kuzinim başlayacak filmin heyecanına kapılmış, transa geçmiş durumda. Fakat o da ne; bir anda kafasına aldığı darbeyle dünyası kararıyor ve tepinmeye başlıyor. Kendisi ne olduğunun farkında değil, bense gülmekten hiçbir yardımda bulunamıyorum. Tam bir arbede yaşanıyor. Olay şu; arkamıza oturan kokoşlardan biri kuzinimi görmüyor ve koltuğu boş sanarak kocaman paltosunu önündeki koltuğa koymaya karar veriyor. Böylelikle palto kuzinimin kafasına geçiyor. Kuzin paltonun içinden çıkmak üzere tepinirken kadın paltoyu tekrar alıyor ve “ay olmadı” deyip, şöyle bir havada savurup tekrar kuzinin kafasına geçiriyor. Ben artık yokum, gülmekten koltuktan düşüyorum, sinemanın arka sıralarında dalga dalga bir hareketlenme var.
Sonunda kuzin kafasını paltodan sıyırmayı başarıyor ve arkasına dönüp “burada oturan var hanfendi, paltonuzu kafama geçiriyorsunuz” deyiveriyor…Gerisi malum “ayyyyyy çok pardooooon, oturan mı vardııııııı” nağmeleri….

Ah Oğuz arıyor,
Haftasonu sürprizini ve gelişmeleri de sonra anlatırım…


İnci