Ara vermiştim İstanbul hayatına, gecelerini, trafiğini, dürümcülerini, Cadde’yi, Boğaz’ı pauselayıp ayrıldım önce şehirden… iş nedeniyle küçük çaplı bir Avrupa turu ve arkasından Türkiye sınırları içinde “Evliya Çelebi”lik oynadım.

Gene buradayım, yatağıma uzanmış son günlerde beni en çok etkileyen insanla geçirilen harika bir Cumartesi gününü yazıyorum sizlere… Bianca’yı anlatmıştım sizlere sanırım en son, aradan geçen onca zamanda hiç görüşemeyen biz ve bir anda ortaya çıkan haftasonu havuz-güneş planı.

Saat tam 12 ve ben havuz başına gelmesini bekliyorum, derken İspanyol stili beyaz etek ve kocaman siyah güneş gözlükleriyle karşıma çıkıyor, “her zaman geç kalırım zaten”… neredeyse 4 aydır birbirimizi görmemişiz ve ilk buluşmamız biraz “intimate” bir ortamda, havuz başı… vücudu tahminimden çok daha güzel, kavislerinin hepsi doğru yerde. İnceliyorum ister istemez… herşeyden ama herşeyden konuşuyoruz, o kadar çok şey var ki anlatacak. Onunla olmanın en güzel yanı bu sanırım, rahatsız edici sessizlikler minimumda ve kaynayan içi benimkini de hareketlendiriyor. Akşamüstüne doğru plan yapmaya başladığımı hissedip, sadece anı düşün diyor, “zaman ne getirirse onu yaşa, herşey spontane olsun..” içimde gereksiz bir huzur gülerek bakıyorum yüzüne. Son zamanlarda en çok ihtiyacım olan rahatlığa kavuşturuyor beni biraz zorlayarak. Biraz daha güneş enerjisi depoluyoruz, ve sona eriyor havuz sefamız. Hazırlanıp Bebek’e iniyoruz, yolda karar veriyoruz Divan’a gitmeye, Boğaz manzarası eşliğinde akşam yemeği… aslında gün boyu yapılanların hiçbiri özel değil. Sadece onunla beraber olmanın verdiği mutluluk tat katıyor aktivitelere…

Yemek bitiyor, Lucca’ya geçiyoruz, ayağımda flip-floplar… mekan tıklım tıklım, oturacak yer yok. G-Mall’da sinema biletleri elimizde şarabımızı yudumlarken rastlıyorum kendimize… zaman öyle akıp gidiyor.

Merak ediyorsanız, hayır hiçbirşey olmadı aramızda… hem o istekli değil, hem de ben gerçekten biraz daha tanımak istiyorum. Kırılabilirim, “ben seni hiç öyle düşünmedim ama” cevabını alabilirim, ama uzun zamandır kimseyle yaşayamadığım sadece beraber olmanın verdiği huzur herşeye değer.

Saat 2’ye geliyor kapısının önüne geldiğimizde, neredeyse 14 saat olmuş…

Burada herkesin önünde tekrar teşekkürler Bianca…

Saygı/sevgi

E.T.
et_notlar@hotmail.com