“Sen doğumdan önceki ölümlere, ölümden sonraki doğumlara inanıyor musun hocam? Ben sadece inanmıyorum, biliyorum! Çocukluğum çok yorgun bir ihtiyardı. Yaşlandıkça da çocuk oluyorum. Ruhumun üstünde onlarca hayat yükü var. Her hayatımda adım Umut’tu. Her umutsuzluğumda adımın hayat karşısındaki çaresizliğini gördüm.”

“İnanıyorum Umut. Hayatın olduğu yerde ölüm var çünkü. Her çocuk yaşlı bir ruhla gelir. Her ihtiyar çocuklaşır. Bu yolculukta umutsuzluk olmazsa umut anlamını kaybeder. Ve yaşadığımız her hayat doğduğumuz evle başlar. Sen nasıl bir eve, nasıl bir aileye doğdun?”

Yarasız Çocukluk Yoktur

Çocukluk olduğumuz kişi haline gelmemizde belki de en önemli evre… Tam bu nedenle her birimiz kimseye gösteremediğimiz yaralarımızda, kafamızın içini dolduran ama davranışa dönüştürmeye çekindiğimiz düşüncelerimizde çocukluğumuzdan izler taşırız, hayatımızın gidişatını etkileyecek kararları alırken bilmeden o dönemden etkileniriz.
Aidiyet ve güven gibi duygusal anlamdaki en temel ihtiyaçlarımız da bu dönemde şekillenir. Büyümek ise her zaman sancılıdır…

Gerek yaptığı programlar gerekse çeşitli mecralarda yazdığı yazılarla insanın her türlü duygusunu derinlemesine inceleyen Gökhan Çınar Benim Evim Neresi adlı kitabıyla işte bu büyüme yolculuğunu tüm dönüm noktalarıyla anlatıyor.

Arka Kapak Yazısı:

“Evinde yalnız bırakılmış çocuklar için bu dünya ev değil.

İçine doğduğumuz her ev evimiz değil.”

Benim çocukluğumdaki evim camdandı. Kırar kırar tekrar yapıştırırdık. Kaç kere döküldü üstümüze o ev biliyor musun? Kaç kere yaralandık odalarımıza girmeye çalışırken. Bu kadar çok yara aldığımızı belli etmedik el âleme tabii. Canımız kesildi ev içinde kaldı. Kol kırıldı yen içinde kaldı. Babam kırılan camlardan odama ayna yaptı. Bakardım. Nerde kırılıp nerde birleştiğimi izlerdim. Parça parçaydım. Yüzümü tam göremediğim için hep eksik hatırlıyorum çocukluğumu. Annem dökülen parçalardan kendine kolye yaptı. Batardı. Elimi uzatmaya kalktığımda canım yanardı. Onun yanına yaklaşamadığım için tam anımsamıyorum anne kokusunu. O parçalanmış eve evim diyemediğim için bilemiyorum evimin neresi olduğunu.

Evimi bulamıyorum. Kendimi bildim bileli arayıp duruyorum. Hiçbir sorgulamamda cevaba ulaşamıyorum. Sanki yersiz ve yurtsuzum. Hatırladığım ilk anılarımda bile aidiyetsizim. Dünyanın neresine gitsem adressizim. Hangi çatının altına sığınsam yine evsizim. Koca dünyada kendime bir sığınak bulamıyorum. Yerlere göklere sığamıyorum. Benim evim neresi?

Eser Adı: Benim Evim Neresi
Yazar Adı: Gökhan Çınar
Yayınevi: Destek Yayınları
Türü: Psikoloji
Sayfa Sayısı: 192