Her şeye rağmen umutlu olmaktır hayat zor da olsa. Güneşin doğuşunda, çiçeklerin açışında,yeşilliklerin içinde, maviliklerin derinliklerinde büyütmektir çocukları. Özgürce, sevgiyle, coşkuyla… Karamsarlıklardan,kaostan uzak; barbar düşüncelerden, tutucu tutumlardan, yasaklardan kaçarak değil, gülümsemelerle, şefkatle vermektir yaşamın her ayrıntısını. Onlara sunmaktır dostluğu, sevgiyi, her şeyin en iyisini; gülen gözlerde görmektir sevinci, neşeyi. Sıkmamaktır küçük bedenleri, zora sokmamaktır, boğmamaktır zorbalıkla, saçma sapan olaylarla, kısıtlamalarla,dayatmalarla. Çünkü küçükken şekillenir her şey minicik bedenlerde.
Herkesin mutlu olması demektir bunu yapmak. Herkesin özgür olması, canı çektiğini yapması, dayatmalar olmadan keyfini çıkarması demektir. İki kuruşun hesabını yapmamaktır, ne olacağını düşünmemektir, kurmamaktır onu bunu, ne olacak diye. Sıkmamaktır ruhları, korkutmamaktır vicdanları.
Sevgiyle başlar önce her şey, insanı sevmekle. Ve kompleksiz olmaktır her şeyin başı. Bastırılmamış duygularla yaşanıyorsa hayatta, işte asıl o zaman yaşanıyordur , hayatın anlamı o zaman çıkıyordur. Yoksa gerisi fasa fiso . Oldurmaya çalışsalar da olamaz, yapmacık durur, üç beden büyük pantolon giymiş gibi sırıtır gülüşler bile yüzlerde.
İşte bu yüzden bedenler,ruhlar özgür olmalıdır, özgür olmalıdır ki rahatça uçabilsin o özgürlüğün hafifliğiyle istediği yere… Ve istediği zaman gitsin,istediği zaman gelebilsin diye…
Çok zor gibi görünse de, işte bunu başaranlar kuş kadar hafif yaşıyorlar hayatı. Kompleks düşmüyor yüzlerine, bakışlarıyla gülümsüyorlar geleceğe…
SEMNAL GÖKMEN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
