Kararlar ve Sonrası

Bıktım artık başkalarının kararlarına saygı duymaktan!...Herkes bir takım kararlar alıp alıp saygı bekliyor, hiç kimse bizimkini sormuyor!...Biri evlenme kararı alıyor bir anlık hevesle, sormadan, soruşturmadan, düşünmeden, planlamadan… “Aileler” diyorsun, “Sevgi” diyorsun, “Güven” diyorsun,”Para “ diyorsun…”Sadece aşk !” diyor, biraz üstelesen “Benim kararım, saygı duyun “diyor!...

Diğeri boşanma kararı alıyor bir anlık sinirle , “Çocuk” diyorsun, “Sabır “ diyorsun, “Kolay değil yaşayacakların , bir daha dene “ diyorsun “Benim kararım, saygı duyun “ diyor!... Gitme kararı alıyor, kalma kararı alıyor, işten çıkmaya karar veriyor, okumamaya karar veriyor, aramamaya karar veriyor, gelmeye karar veriyor…

Hep “birileri” kararlar alıyor, hep “başka birileri” de, o kararların ceremesini çekiyor! Karar alıyorsunuz, tamam ama sonuçlarını sadece siz yaşamıyorsanız, keşke baştan paylaşsanız… Hiç uyuşmadığınız biriyle , maalesef sonu baştan belli evliliklerin kararlarını aldığınızda , sizin başınızdaki kavak yelleri esmeyi bıraktığında ailenizin de sizinle beraber yaşayacaklarını düşünüyor musunuz? Hayır!...O hiiiç bitmeyecek aşkınız üç gün sonra bitince, aşk sözcükleri yerini tartışmalara, hakaretlere döndürdüğünde, yaşayacaklarınız ve yaşatacaklarınız hep bir anlık kararınızın eseri değil midir!

Boşanma kararı aldığınızda, ortada kalan günahsızlar hayatları boyunca sizin “kararınızın” bedelini ödeyecekler maalesef…Mutlaka haklı sebepleriniz vardır o raddeye gelmesi için ama inanın bozulan düzen sadece sizinki olmayacak…Ailesinin yanına geri dönmek zorunda kalan o kadar çok ayrılmış insan var ki, hele de yanında çocuklaysa…Hem artık yaşlanmış olan ailelere tekrar küçük bir çocuğun sorumluluğunu ve üzüntüsünü yıkmak, hem kendi yaşayacaklarınız ,hem çocukların hayatına etkileri…ah şu bir anlık kararlar !…

Bu aralar ben de “birilerinin “ kararlarının ceremesini çekiyorum. Kızımın gittiği kreşin sahipleri “karar” alıp , kreşi kapattılar bir anda.Hiçbir sorun, sıkıntı yansıtılmadan, hiçbir hazırlık yapma fırsatı verilmeden…Aileler şehir dışında, bizler çalışıyoruz…Kolay bir süreç değil yaşadığımız, ben ve benim gibi tüm velilerin eli ayağına dolandı, hepimiz bir telaşta, yeni kreşler araştırılıyor, artık akıllanılmış ya hiç kimseye de güvenilmiyor !...Çocukların yeni okula, yeni öğretmenlere, yeni arkadaşlara alışma süreci var daha sırada. Benzer olayları yaşayanlar bilirler,bunlar kolay zamanlar değil 3-4 yaşındaki çocuklar için…Hiçbir şeye değil de “Bu benim kararım, saygı duyun!” diyorlar ya, işte orada film kopuyor!...Sen kararı alıp kenara çekiliyorsun da bu çocuklar, bu aileler ne yapacak, üç-dört gün içinde okul kapatırsanız!...Mecburen, kızımı, canımın yarısını, gül kokulu prensesimi tek emanet edebileceğim insana anneme götürüp işimin başına döndüm.İlk defa ayrı kaldık,ilk defa ayrı uyuduk…

Bir yandan kreşleri dolaşıp bir yandan bomboş gelen eve girmemek için bahaneler uyduruyorum.”Allah başka türlü ayrılık vermesin, geçici bir süre, zaten o orada tatil yapıyor, çok da mutlu…” Bunlar günde on defa kendime söylediğim cümleler ama ben bebeğimi çok özlüyorum! Acaba o “karar” alanlar rahat rahat uyuyor mu, ben gece boyu bunları düşünürken…Acaba onların da hayatlarını bu kadar etkileyecek “kararlar” alır mı başka birileri, umarım alır!...

Kararlarınızın sonuçlarını sadece siz yaşamayacaksanız bir kere daha düşünün!...

Sevgiyle kalın,

Beyza Başar Özbay
beyzabasar80@yahoo.com