Ne var ki dikkat etme durumunu fazla abartmamak gerekiyor. Zayıflamak bir istek olmaktan çıkıp bir saplantı haline gelirse yemek de bir ihtiyaç ve zevk olmaktan çıkıp korku vermeye başlıyor.

Mümkün olduğunca az şey yemeye ve zamanla da yediklerini kusmaya başlıyorlar. Çünkü beyin mideye olumsuz sinyaller gönderiyor ve mide de besinleri kabul etmiyor.

Öncelikle şunu kabul edin: Aç kalarak hiçbir şekilde sağlıklı olamaz, dahası yaşamınızı sürdüremezsiniz. Beslenmek, istisnasız her insan için birinci ve en önemli ihtiyaçtır. Ağzınıza attığınız her lokmayı denetlemeniz, canınızın çok istediği birşeyi yediğinizde vicdan azabı duymanız, sürekli yeni rejim listeleri denemeniz ve bu listelerde önerilenlerin bile sizi şişmanlatacağını düşünmeniz, yemek konusunda kendinize karşı gereğinden fazla acımasız olduğunuzu ve zayıflamayı bir saplantı haline getirdiğinizi gösterir. Kilo verme saplantısı ise hem sizi güçten düşürüp vücudunuzu hakiz bırakacak, hem de kafanızı sürekli meşgul ederek sinirlerinizi bozacaktır.

PEKİ, SINIR NEREDE? YANİ YEMEK YEMEYİ NEREDE, HANGİ NOKTADA KESMELİSİNİZ?

Aslında bu sorunun cevabı çok basit. Her şeyden yiyebilirsiniz ama az miktarda. Yani tek birşeyden doyacak kadar değil, her şeyden tadımlık. Böylece her besinden alarak vücudunuzun ihtiyacı olan protein, vitamin, mineral ve yağları toplayarak, hem istediğiniz her şeyi yediğinizi düşünecek, hem de ince olmayı başarabileceksiniz. Önemli olan demir gibi bir iradeyle kendinize koyduğunuz miktarları aşmamayı başarmanız ve bir yandan da olayı abartıp yemek yemeyi bir işkence haline getirmemeniz. Açlıktan ölecek hale gelmekle patlayıncaya kadar yemenin aynı derecede zararlı olduğunu kesinlikle unutmayın.