Şimdiye kadar kendileri için şarkılar yaptığım kadınlar alınmasınlar, darılmasınlar. Kendim için yazmışım hepsini ve her seferinde o şarkıları sanki içimdeki bir huzursuzluğu, eksikliği gidermek için göndermişim.
Ancak ne kadar yazarsam yazayım, hangi şarkıyı bestelersem besteleyeyim sanki kelimeler ya da notalar fayda etmemiş yaşananları tam olarak anlatmaya…
Öyle zamanlar oldu ki hayatımda kafamın bazı şeyleri algılayamadığı anlarda sanatın ve müziğin kollarına bıraktım kendimi.
Ancak iki saat önce Caddebostan sahilinde yağmur altında tek başıma yürürken ruhumu ve bedenimi rüzgara bırakmamı nasıl anlatabilirim ki?
Sessizlik gecenin karanlığını dağıtmaya çalışırken deniz kenarında kendi adımlarımı dinledim… Her adım bir öncekinin aynısı, sadece ayakların altında ezilen yolu değiştiriyor insan hissettiklerinin arasında... Bazen sanki öfkelerden, hatalardan geri dönüş olmamalı diye düşünüyorum kendimce, aklımca.
Atılan her adım, bir öncekinden biraz daha yavaş... Ya da her adımda biraz daha yoruluyor insan.
Gittikçe gidememeye başladım... Geride bir şeyler kalmış gibi... Konuşulmamış, kapanmamış bir şeyler var gibi...
Sana, beni gülümseyerek hatırlayabileceğin çok fazla anı bırakamadım...
Bütün bunları neden yazdığımı merak ediyorsun... Belki de senden ne istediğimi merak ediyorsun... Artık senden herhangi bir şey isteme hakkını kendimde göremiyorum ne yazık ki...
Seni kırdığım her kelime için çok, çok üzgün olduğumu bilmeni istiyorum... Hayatına girmesine yol açtığım kara bulutların her bir zerresi için... Canını yakan gözyaşlarının her bir damlası için... Sana ayırabileceğim zamanın başka yerlere harcanmış her bir saniyesi için...
Ve teşekkür ederim seni hala içten bir gülümsemeyle hatırlayabildiğim için...
Bilmeni istediğim bir şey daha var... Ama onu zaten biliyorsun... Artık inanmasan da biliyorsun...
Ve ben şimdi evin içinde şuursuzca oradan oraya savrulduğum şu saatlerde içimdeki saati de senden ayrılığa ayarlıyorum…
Bir ihtimalin salıncağında…
emrask@mynet.com
DİĞER ADRESLER 
