Bölüm II

Nerede kalmıştık?
Kendim gibi davrandım ve kaybettim diyordum galiba…

Hepsi bu değil tabii…Olaylar kadın ve erkek cephesinden çok farklı görünüyor.Şimdi şimdi anlıyorum. Benim cephemden ilişki tam da rayına oturmuş giderken, Oğuz’un cephesi toz dumanmış meğer.
Biz kadınların “güven” dediklerine erkekler “korku” diyorlar. Ben kendimi güvende hissederken O korkmaya başlıyor; “bu ilişki fazla iyi gidiyor, korkutucu”
Biz “huzur” derken onlar “rutin” diyorlar; “öylece sarılıp uyuyoruz, dışardaki hayatı kaçırıyor muyum acaba”
Ve biz “sen” derken onlar “ben” diyorlar; “ben ne istediğimi bilmiyorum”

BİNGOOO!

Erkekler ne istediklerini bilmiyorlar!!!
Kadınlar biliyor mu? Belki hayır…
…ama en azından kadınlar istediklerini “sandıklarını” biliyorlar.

İlişkiler hakkında daha fazla felsefe yapmaya da gerek yok sanırım.
Bir lugat farkı sözkonusu, dillerimiz ayrı…

Ikına sıkına gelmeye çalıştığım nokta şu ki; Oğuz efendi beni durup dururken terkeyledi. Hani rahat battı derler ya, işte ondan.Aradı, taradı, uğraştı, didindi ve bir sorun bulamadı/yaratamadı da beceriksiz. Eee n’apacak? “Ben ne istediğimden emin değilim İnci” dedi çıktı işin içinden…

Gel de çöz şimdi…
Sanırım tek çözüm, çözmeye çalışmamak.
Mutlu olduğu için ilişkiyi bitirdi.
İnsanlar mutlu olmak için uğraş vermek istiyor.
Öyle alışmışız…
Hor görülmek, yıpratılmak, aşağılanmak…
En çok iz bırakan ilişkilerin başrolünde hep “hain sevgili” yok mudur?
Ve insanlar –manyakça- o hain sevgiliye kul köle olmaz mı?

Yahu insanlar ezilmek mi ister ne?
Hakarete uğramak egolarımıza cila mı atıyor da bu kadar gaza geliyoruz?

Olayı “erkekler” den “biz” e çevirdim. Çünkü itiraf etmek gerek ki, herkesin hamurunda biraz var…
Ben kendi adıma yeniden yapılanmaya gidiyorum. Bu Oğuz’la ilgili son yazım olacak. Ara ara aşka gelip yazabilirim belki birşeyler, o kadarı hoşgörüle…

BUGÜN ERKEKLERDEN NE ÖĞRENDİM?
“Ben” demeyi öğrendim.
Şimdi de örnek cümle içinde kullanalım, pekiştirelim…
“Ben” artık Oğuz defterini kapatıyorum
“Ben” kendi mutluluğum için çabalıyorum
“Ben” var ya beeeen…