MAVİ BONCUK KİMDEYSE
BENİM GÖNLÜM ONDADIR
En acımasız
En yıkıcı olan benim
Buz çölleri içindeki
Dondurucu yalnızlıkla ezerim
Hayatlarına giriyormuş gibi yapıp
Daha sonra yüzlerine bile bakmadığım insanları
Benim bırakıp gittiğim yerlerde
Evler soğuk
Odalar soğuk
Yataklar soğuk
Sabahlar soğuk
Akşamlar soğuktur
Kimsesizlikle yalnızlığın dipsiz kuyusu
Karanlık odalarda
Hasretle
Beş dakikalık bir ziyaret için
Bir ömrü feda edebilecekler
Küçücük bir şefkat ışığı bekleyerek
Kırpışıp duran gözleriyle
Aradıklarını hiçbir zaman bulamadan
Benim geçit vermeyen karanlığım içinde sönüp giderler
En acımasız
En yıkıcı olan benim
Sevgisizliğe terk ettiklerimi
Seviştiklerimle yaşadığım mutlulukların
Siluetleriyle hançerlerim
Ağırlığım öyle bir çöker ki
Heves verip bıraktıklarımın bağrına
Nereye giderlerse gitsinler
Ne gecelerinde
Ne gündüzlerinde benden kurtulamazlar
Ne meyhaneler yeter benden kurtulmaya
Ne ölümcül uykular
Ve
Ne de yazı masasında geçirilmiş
Uykusuz ve göz yaşlarına bulanmış geceler
Bir kere bensizliğe mahkum edersem insanı
Onu önce hıçkırıkların mezbahasında
Kıyma kıyma edip
Sonra
Haykırışların karanlıkların dünyasına
Hapseder
En sonunda da
Kapıyı arkasından kilitleyip
Yalnızlıktan ölene kadar beklerim
• G.SARAY DERGİSİ Bayilerde,Üstünde Sarı Kırmızı Güneşin Hiç Batmadığı Yazılarımı Kaçırmayın
• Şiir Kitabım PAMUK İPLİĞİ Tüm Seçkin Kitapçılarda ve Tüm İnternet Satış Sitelerinde
Ömer Bugay
obugay@hotmail.com
DİĞER ADRESLER 
