Merhaba;

Ko-chang adasından Bangkok’a giderken 4 saatlik zorunlu bekleyişimi bir internet cafede değerlendirmeye karar vermemle başlayan bir rastlantılar dizisinin neticesinde şuanda bu yazıyı okuyorsunuz. Evet, ilginç ama Cosmoturk’le Tayland’da iken tanıştım. Hal böyle olup, iş sitede yazı yazmaya kadar gidince bende gezi yazıları yazmaya karar verdim. Peki kimim ben?



Bu soruyu kendime sorana kadar cevabını kelimelere dökmenin ne kadar zor olduğunu tahmin etmemiştim. Tek kelimeyle özgür biriyim. İki kelimeyle yaşamayı seven biriyim. Yolculuklarına bir hedefe varmak için değil seyahat etmek için çıkan birisiyim. Kuralların, planların, rutinlerin ve sıradanlıkların her fırsatta dışına çıkmayı, ormandaki az kullanılan patikalarda yol almayı tercih eden biriyim.

Peki siz elinizde harita olmadan hiç bilmediğiniz yollara sapmak ve ne bir tabela, ne yol soracak bir kişinin olmadığı toprak köy yollarında kaybolmaktan hoşlanan birisi misiniz? Peki hiç zirvesi karlı tepelerin yada aşılması imkansız gibi görünen dağların arkasında neler olduğunu merak ettiniz mi? Televizyonda sadece belgesellerde görebileceğiniz yerlere gitmek istediniz mi hiç? Peki kendinizi; 2500 yıl önce yapılmış bir piramidin içinde sevgilinizle öpüşürken, yada Laos’ta 100 km yolu 20 kişilik bir Asya otobüsünü! içinde, 30 yerli, bir kamyon yük, 4 domuz ve 30-40 tavukla paylaşarak giderken hayal edebilir misiniz? Yada bir haritayı elinize aldığınızda elinizi çizgiler üzerinde dolaştırırken oralarda olmanın nasıl bir duygu olacağını hayal ettiniz mi hiç? Eğer ettiyseniz o zaman okumaya devam edin. Çünkü bende ettim.



Ve sonra gittim o karlı dağların zirvesine çıktım, arkasına baktım. Piramitlerin içine girdim, Asya otobüsleriyle yolculuk yaptım. Bedevilerle tanıştım, Pakistan’ın çöllerindeki sıcağı tenimde hissettim. Hindistan’da bir sabah tapınakta uyanmanın, Chitwan’da bir filin ensesine oturup onunla ormanda dolaşmanın, yada güneş Everest’in arkasından doğarken Kalapahtar’ın zirvesinden (5545 m) fotoğraf çekmenin nasıl bir duygu olduğunu hissettim.



Bugüne kadar gittiğim onlarca ülkeden yüzlerce anı ve binlerce fotoğraf ile döndüm. 3 ay Hindistan’da kaldığımda yada bir ay Tayland’ı dolaştığımda uzun ve değişik bir tatil yapmanın çok daha ötesinde kazançlar elde ettim. Her seyahatimden sonra İstanbul’a geri döndüğümde hayata bakış açım genişlemiş, olayları değerlendiriş biçimim farklılaşmış, ve yaşamdan aldığım zevk biraz daha artmış olarak döndüm. İşte bu köşede yazı yazmamın tek nedeni bunları sizlerle paylaşmak. Göndereceğiniz olumlu – olumsuz eleştiriler yazılarımın devamına ve gelişmesine yardımcı olacaktır. O yüzden bana yazmaktan çekinmeyin.