Veda
20.06.05

Yol ayrımları vardır ya hani; öylece kalakalınan…O yol ayrımlarından birindeydim bir süredir. Seçilen yolla kazanılanlar seçilmeyenle kaybedilenleri hatırlatır o kavşakta.

Bir seçim yapmak zorundaydım ve yaptım sonunda…İyisiyle kötüsüyle benim seçimim.

Uzatmayayım; Oğuz’la, George Coloney arasında kaldım. Bir sure zorladı tabi bu durum beni. İkisi de son derece ısrarcı olmasa işim daha kolay olurdu belki…Hele o George yok mu! Neredeyse bunaltıcı olacaktı ilgisi, tamam bana karşı koymak zor biliyorum ama biraz da iradeli olmalı erkek dediğin. Özel uçaklar, yüzükler, kalpli, çiçekli e-mailler…Adam akşam setten erken kaçıyor sırf benim evime benden önce gelip yemek yapabilsin diye…Pes yani!

Of of! Keşke yukardaki gibi olsaydı durum ama değil. İşin aslı 30’lu yaşlarını sürmekte olan pek çok yalnız iş kadınının buluştuğu kavşağa geldi yolum. Önüme müthiş bir fırsat çıktı. Londra’daki ofise gitmem teklif edildi. Süresi belirsiz; en az 6 ay ama 2 seneye de varabilir. Bu kariyerim için çok önemli bir fırsat fakat bir de yiğidim aslanım Oğuz’um var öte yanda. Yıllarca beklediğim, gelgitlerini sonunda durdurmayı başarabildiğim değerli ilişkim. Evliliğe gitmekte olan ilişkim…

Şimdi elindekiyle yetinip burada kalabilirdin dediğinizi duyar gibiyim.
Çok düşündüm. Günlerce, gecelerce düşündüm…Ama doğru olanın bu olduğuna karar verdim. “Emin misin” derseniz kesinlikle değilim. Ama her iki yolda da birşeyler kazanacağım ve kaybedeceğim zaten.

Peki neden mi gitmeye karar verdim?
1. Hayatımda Oğuz’un varlığını garantileyemem ama kariyerimle hayatımı garantileyebilirim.
2. Benim yerimde O olsa kesinlikle giderdi.
3. “Notting Hill” filmi Londra’ da geçiyor.
4. İlişkimizi denemek için önemli bir fırsat. Çok klişe gelebilir ama döndüğümde hala benimse gerçekten benimdir.
5. Ne kadar mutlu görünsem de sıkışıp kaldığım çemberden çıkmak ve “değişiklik” yapmak cezbedici.
6. Sting’le karşılaşıp bir kahve ısmarlayabilirim.
7. Son olarak da içimdeki sesi dinledim.

Heyecanlıyım. Hayatın neler getireceğini veya götüreceğini merak ediyorum. Hatta biraz da yüreğim ağzımda; doğru mu yapıyorum diye… Oğuz’a açıkladığımda bana ne git ne de kal dedi. O’na yakışır şekilde “senin kararın” çıktı ağzından. Belki de iyi oldu;kal dese kalırdım galiba.

Ama yolcu yolunda gerek…
Son yazım bu…Oradan yazarım diyemeyeceğim çünkü burdayken bile düzenli yazmayı başaramadım. Tutamayacağım sözler vermek istemem. Aslında vedaları da hiç sevmem.

Son olarak;
- Kendinize çok çok iyi bakın
- Gereksiz ayrıntılarla canınızı ve sevgililerinizi sıkmayın
- Benim için bol bol Nişantaşı ve Cihangir yapın.
- Köprüyü geçerken kafanızı çevirip denize bakın
- Arada bir bilmediğiniz yollara sapın, küçük bir cafede kahve içip soluklanın.
- Kilo vermek için ziyan olmayın, en yakın spor salonunun kapısını çalın
- Kışa çok var ama gelince Asri turşucudan turşu suyu için.
- Sevdiklerinizi ihmal etmeyin, bu şehir sizi “uzak” kılmasın.
- Oğuz size emanet, çıtırlardan, mıtırlardan koruyun.
- Beni unutmayınnnn!!!

İnci