İlk cemre düştü!

(Fonda Yansımalar)

Ben artık bahar başıma vursun istiyorum. Güneş parlasın, toprak mis gibi koksun, yazın hayalini kurabileyim.

Yaz çocuğuyum ben aslında. Güneşli bir haziran sabahı doğmuşum şimdilerde en sevdiğim semtte, İstanbul’da. Ama en çok baharı severim mevsimler arasında. Yaz sonuçtur, bahar ümit. Rengarenk düşler görür insan bahar dalları çiçek açınca. Toprakla beraber uykumdan uyanır, hareketlenir, kapalı kaldığım kutudan çıkıp yüzümü güneşe dönerim. Oturur sahilideki o banka bir dostla beraber, karşımda adalar sırtımda sıcacık içimi ısıtan güneş ve içimde pırıl pırıl bir his. Kış bana dibe vuruşları, bahar da uyanışları anlatır. Bu kadar çok sevişim ondan. Bahar gelip de ilk cemre düşünce havaya bir ucu da kalbime değer. Uyandırır beni yattığım uykudan. Herşey daha renkli görünür gönül gözüme. Her baktığım şeyde bir büyü ararım. Günün her saati kalem elimde yazmak isterim gündüz düşlerimi. Dans etmek, gülümsemek, sohbet etmek ayrı bir tad verir. Düşen her cemreyle yeniden aşık olurum hayata.

İlk cemre düştü! Gözüm yolda heyecanla diğerlerini beklerim şimdi.

pelinbingol@hotmail.com