Hiç birinin hayatını kurtardınız mı?

Tesadüfen karşılaştık Defne’yle...
Bir Kahve’de oturmuş çay içiyordum. O da karşımdaki masada ders çalışıyordu.
Birol (Bir Kahve’nin sahibi) bizi bir arada görünce “hemen tanışın” dedi. Sonra bana dönüp;
“Hayvan barınakları için bir yazı yazar mısın?” diye sordu... “Elbette” dedim.

Defne ve arkadaşları hayvan barınakları için bir kampanya başlatmış. Ses getiren bir kampanya olmuş bu... “ama yine de desteğe ihtiyacımız var” diyor Defne... “Ne kadar çok duyurursak o kadar iyi...” Sertab Erener çok yardımcı olmuş onlara. Gerek maddi, gerekse manevi yönden...
İnternet adresini verdi; www.barinak.gen.tr
Bu adresten hayvan barınakları hakkında her türlü bilgiyi edinmek mümkün.
Sabah işe gelir gelmez hemen baktım.
Barınak Gönüllüleri, özellikle sokak köpeklerinin karşılaştığı insanlık dışı uygulamaya sessiz kalamayan ve bir adım atmanın sessizlikten çok daha anlamlı olduğuna inanan farklı çevre ve mesleklerden insanların oluşturduğu bir grup...

Birincil amaçları bu konudaki toplumsal bilinci artırmak, ikincisi de barınaklardaki hayvanların yaşam kalitelerini arttırmak.
Sokaklarda kimseye zarar vermeden dolaşan kedi ve köpekler bazı mahallelerde besleniyor, seviliyor. (Mesela bizim evin yanında bir kediler sokağı var. Terzisi, kundura tamircisi, bakkalı çakkalı, hepsi kedileri seviyor ve besliyor, sokak da kedilerden geçilmiyor. Ben de her sabah -üç sokaktan geçme alternatifim varken- bu sokağı kullanmaktan büyük keyif alıyorum. Hatta bir işim varsa bu sokağın esnafını tercih ediyorum.)

Ancak bazı yerlerde hayvanlar hiç kabul görmüyor, dövülüyor, işkenceye maruz kalıyor, hatta bazen tecavüze uğruyorlar. Barınaklar böyle hayvanlarla dolu... İnternet sitesinde anlatılanlar da acı... Burada aç kalışlarını, bir kafesin arkasında geçirdikleri hayatları, sağlıksız koşulları anlatmak istemiyorum. Benim içim kaldırmıyor. Önemli olan bizim yapabileceğimiz şeylerin olması.

Eğer köpek seviyor ve evinizde onu besleyebilecek imkanınız varsa ne mutlu size. Barınak Gönüllüleri pet shoplardan hayvan almak yerine barınaklardan bir hayvanın alınmasını öneriyor. Eğer hayvan seviyorsanız bu şekilde hiç değilse bir tanesinin hayatını kurtarabilirsiniz.
Eğer evinizde bakma şansınız yoksa bir hayvanın hamiliğini de üstlenebiliyorsunuz. Onun bakım masraflarını karşılayıp, hafta sonları alıp gezdirebiliyor, onunla istediğiniz kadar vakit geçirebiliyorsunuz.
Daha da olmadı eski gazete, kuru mama, yaş mama, ilaç vs. yardımı yapabiliyorsunuz.

Barınaklara daha çok gönüllünün ya da ziyaretçinin gitmesi çok önemli. Şu anda İstanbul’da 40 barınak varmış. Her semt kendi barınağı ile ilgilense aslında ortada sorun kalmaz. Erkekleri bilmem ama bir kadının ve bir çocuğun kedisiz-köpeksiz bir evde yaşayabileceğini benim aklım almıyor. Annem “sobanın başında uyuyan bir kedi varsa o evde huzur vardır” derdi ben çocukken... Çocukluğum hep kedilerle, civcivlerle, köpeklerle hatta kaplumbağalar ve sincaplarla iç içe geçti. İyi ki de öyleymiş.

Son zamanlarda başıma musallat olan alerji problemim yüzünden köpeklere yaklaşamıyorum. İki metre yanımdan geçseler bile vücudum tepki gösteriyor. İyi ki kedilere karşı alerjim yok. Sıcaklığı ve huzuru hala kedilerin olduğu yerde buluyorum.

Köpekleri sevebilecek, onlarla oynayabilecek kadar yakın olabilenler benim gözümde şanslı insanlar. Onlara özenerek bakıyorum.
Keşke bunun kıymetini bilseler...
İnsan bir şeyi kaybetmeden anlayamıyor değerini...

Mürsel Sezen
msezen@boyut.com.tr