Tamam biliyorum gene yazamadım… herkesten özür dilerim.

Hem iş ağırlaştı, hem de sosyal hayat zivanadan çıktı. Kafam biraz bulutlu. Bu gri Pazar gününü son bir ayımı özetlemeye ayırdım ben de… kanımda dün geceden kalma alkolle.

Tam bir ay öncesine dönüyorum… 29 Ocak Cumartesi, telefon çalıyor ve kendimi Nişantaşı’nda yağmur altında yürürken buluyorum. Uzatmalı gecelerin perisi, poker ustası Uma’yla buluşmuşum, yemek, arkadaşlar… ve akabinde Taksim’e geçiyoruz. Uma’nın bir diğer “arkadaş +”sıyla tanışıyorum. Üç “friends with benefits” oturuyoruz Şimdi Cafe’de, kartsız poker masasındayız, oyunda fişler yok, bedenler var. Geceye Roxy’de devam edilecek ama arıza yapıyorum. Yanımda Julie var, arkadaşız, kadın hisleri son derece güçlü, gece Uma’yla beraber olmak istediğimi anlıyor… ayrılıyor mekandan. Uma’nın erkeği de biraz şüpheli bakıyor, kartlarını beğenmiyor, karışıyor karanlığa, içi rahat değil elbet. Geceye imzamızı atıyoruz Uma’yla…

Kara kış geliyor ama ben azimle ofis tipini mesai sonunda bırakıp, gecelere atıyorum kendimi. Gecelerden biri, adres Nupera, garip bir arkadaş grubu dans ediyoruz. Uyumsuz insanlar var, Julie var, son derece sakin beni izliyor. Kendisini kontrol etmeyi nasıl becerdiğini anlatıyor. Etmesini isteyen kim bilmiyorum… bana göre gerçek bir arkadaş. Herşeyi siyah-beyaz ayıran bir kadını çok üzeceğimi biliyor, erken ayrılıyor. Yanımızda dans edenleri izliyorum. Ve bir tanesi “personal space”imi bilinçli olarak işgal ediyor. Fazla rahatız, dansla konuşuyoruz, isim, soyad, adres, okul, iş yok… gereksiz. Gece masum bir öpücükle sonlanıyor, Penelope Cruz’a benziyor. Haftaiçi gene mesailer kabilesinin üyesi olarak işlere gömülüyorum. Ve geliyor Cuma, Taksim’de arabada Uma’nın eskiz portfolyosunu inceliyorum, birazdan Nupera’ya girip Penelope ile karşılaşacağımdan habersiz. Hayatimdaki rastlantıları seviyorum. Absolut portakal ve bacardi kolalarımız, dansımız, “uykum geldi” diyor. Aaaaa Türkçe konuştu Penelope Cruz!!! Kedisi karşılıyor sabahın 3’ünde bizi. Öyle derin ki uykumuz öğleden sonra açıyoruz gözlerimizi… yaşının 34 olması gibi ufak bir detayı sonra öğreniyorum.

Haftaya değişik bir başlangıç, işte şok edici kararlar alınıyor. Kayıtsız kalmam gereken yerler var, zamana bırakıyorum. Herşeyi kontrol edemem. Akşam Uma’ya rastlıyorum caddede, poker masasındaki fişler çalınmış, sahtekarlık var artık… Haftanın devamını evde geç saatlere kadar rapor yazarak geçiriyorum. Haftasonu yorgunum ama dans etmem lazım, adres belli... Arkadaş grubu gene farklı notalardan ve yeni bir kadınla tanıştırtıyorum kendimi… geçmişimiz kesişmiş bir yerlerde. Aşkı aramaktan vazgeçmiş E.T. son derece rahat davranıyor. Birşeyler yaşayacağımızdan emin gecesini izliyorum. Senaryosunu ezberlediğim bir oyun var gözlerinde, yapmacıklık yok, soyutun gerçeğe dönüşümü pürüssüz, isimsiz… daha fazla ilerlemiyoruz... yarını yarın yaşamak istiyorum.

Sevgi/saygı,
E.T.
et_notlar@hotmail.com