Başımda bir editör var ki görseniz Allah başka dert vermesin dersiniz. Zebellah gibi başıma dikilmiş yeni yazı nerde diye sorup duruyor. Bulmuş benim gibi hem boğaz tokluğuna çalışan hemde süper yetenekli bir yazarı etimden , sütümden yararlanıyor. Ayıp kardeşim yapma etme bende insanım, tamam süper yetenekli, karizmatik, yakışıklı bir adamım ama bu kadar eziyet edilmezki yahu…

Neyse gelelim bu haftaki konumuza. Üniversite yıllarımda çıktığım, çok sevip saydığım, değer verdiğim bir kız arkadaşım vardı. Öyle ki ailemlede tanıştırmış, ailesiyle tanışmış ve evlenmeyi düşünecek kadar ciddi bir ilişkim olmuştu. Gelgelelim okul bitti, ayrı şehirlerde olduğumuz için ara sıra görüşür hale gelmiştik. Ancak ben işten güçten fırsat bulunca yanına gider, bir gece falan kalırdımda öyle görüşürdük. Üstünüze afiyet yakışıklı ve çapkın bir adam olduğum için bayağı haltlar karıştırmış ama onu bırakmayı asla düşünmemiştim. Fakat sonunda kaçınılmaz son gerçekleşmiş, iş olsun diye beraber olduğum hatunlardan birine tutulmuştum. Sonunda bunu itiraf edip, o dünyalar tatlısı, iyi kızdan ayrıldım. Ayrılık safhası bayağı üzücü ve kırıcı oldu her ikimiz içinde. Beni çok sevdiğinden bir türlü kabullenemedi, bende kabullenmesini sağlayabilmek için oldukça sert ve kırıcı oldum, hiç istemesemde…

Bir süre sonra hazmedememiş fakat kabullenmiş olarak tekrar ara sıra konuşmaya başladık. Bu arada lise yıllarında çıktığı bir çocuğun tekrar görüşmek istediğini ve kabul edeceğini söyledi ve sanırım çıkmaya başladılar. Fakat konuşmalarından hala beni sevdiği ve birşeyler beklediği belli idi. Daha sonra ben onu uğruna onu terkettiğim kızdan ayrıldım. Bu arada onlar eski erkek arkadaşı ile işi ilerletmişler ve çocuk evlenme teklif etmiş. Bir gece tekrar ona kalmaya gittim. Uzun uzun konuştuk. Çocuğun çok iyi olduğunu, onu çok sevdiğini ve çok iyi davrandığını söyledi, fakat asla onu sevdiğini söylemedi. Benden bir şeyler bekliyordu ama bir türlü söyleyemedim, kendime güvenemedim. Bende hala ona bir şeyler hissediyor, ama tekrar kırıp üzmekten, onu tekrar yıkmaktan korkuyordum. Oluruna bıraktım. Bir süre sonra tekrar telefon etti ve çocukla evleneceğini söyledi. Dilimin ucuna kadar gelen sözleri yuttum, mutluluklar diledim.

Çok kısa süre sonra evlendiler ve çok kısa süre sonra hamile olduğunu söylemek için aradı. İstememişler daha doğrusu planlamışlar bu kadar çabuk ama kaza kurşunu işte, oluvermiş. Sonra çocuk doğdu ve eşinin işleri yüzünden yurtdışına gittiler. Ara sıra beni ordan arardı ve konuşurduk. Sonra bir izinlerinde İstanbul’a geldiler ve beni aradı. Taksimde buluştuk bir yerde oturup kahve içtik. Kısa bir süre sonra tamamen dönüş yapacaklarını, İstanbul’a yerleşeceklerini söyledi. Söyleyip isteyipte söyleyemediği bir şeyler vardı fakat ben üstelemedim.

Uzun bir süre aramadı. Geçenlerde telefon açtı, boşanmış ve Antalya’ya yerleşmişti, iş arıyordu, eğer bir iş falan duyarsam haber vermemi söyledi. Telefonda çok uzatıp, neden boşandığını, neler olduğunu falan soramadım. Bir süre sonra bir iş haberi aldım ve onu aradım söylemek için. Bir iş bulmuş ve çalışıyormuş, çocuk şimdilik babasının yanında imiş, biraz işlerini oturtup hayatını düzene soktuktan sonra yanına alacakmış. Biraz daha lafladık ve kapattık.

Sonra düşündüm, onla çok güzel günlerimiz geçmiş ve güzel bir aşk yaşamıştık. Benim hatalarım yüzünden ayrıldık ve onu oldukça kırıp üzdüm. Sonra tekrar konuşmaya başladık ara sıra hayatlarımızdan haberdar ettik birbirimizi. Onu hala çok seviyorum ama tamamen bir arkadaş olarak. Sanırım oda artık beni öyle görüyor. Bugüne kadar pek inanmazdım hatta kendi hayatımda hiç olmadı ama demek ki eski sevgiliden bir dost oluyormuş. Kesinlikle o benim dostum,arkadaşım ve hayatımın sonuna kadar onu seveceğim bir dost olarak. Umarım çok mutlu bir hayatı olur…


Bu haftalıkta bu kadar. Kendinize çok iyi bakın ve mutlu olun. Hayat çok güzel ama bir o kadarda kısa. Bu yüzden bütün mutsuzluklarınız, düşmanlıklarınız, olumsuzluklarınız geride kalsın. Sadece yaşamaya ama güzel yaşamaya ve mutlu olmaya çalışın.

Sevgilerimle,

TUFİ.