Sanırım artık daha basit cümleler kurmalıyım.

Yaşadığımız bu dünyayı anlatmak için çok karmaşık anlatımlara gitmeye gerek yok.

İlişkileri, arkadaşlıkları ve yaşananları olduğu gibi yani basitçe anlatmalıyım. Heyecanım yok.

Oysa ne çok hayalim vardı.

Artık ihtiraslarımın yeteneğimi fazlasıyla aştığını düşünerek sadece ara sıra gülümsüyorum.

Hayatımın bir döneme iyi günlerimi sıkıştırmışım da hepsini tüketmişim gibi hissediyorum ve yaşlı huysuz adamlar gibi sürekli geçmişi kurcalıyorum.

***

17 yaşımı özlüyorum.

Tenefüslerde karşı sınıfın kapısında bana uzun uzun bakan ve adını bile bin bir zorluklarda öğrendiğim kızıl saçlı kızı özlüyorum.

Matematik öğretmenim Angela’yı özlüyorum,

Balkonunun önünde top oynadığımız zaman birinci kattan kafamıza bir kova su boşaltan madam teyzeyi özlüyorum,

Otobüs durağında bekleyen turist kızlara kaykayla ya da bisikletle artistlik yapacağım diye düşüp kafamı gözümü patlattığım günleri özlüyorum,

Kapıcımız Celal amcanın oğlu Burhanı özlüyorum. Sen benim iyi arkadaşımdın!

Bir çok insanın çocukluktu, geldi geçti diyeceği o güzel günleri.

Hayallerim gerçeğe hiç bu kadar yakın olmamıştı.

***

Yıllar önce kendimi paylaştığım ama artık çeşitli nedenlerle görüşmediğim, görüşemediğim eski dostlarımla tesadüfen karşılaşınca anlıyorum zamanın aslında bir oyundan ibaret olduğunu.


Aynadaki büyük adam görüntüsü değil eski dostlarım söylüyor artık büyüdüğümü.. Hala Bugs Bunny’li iç çamaşırı giymem ve hala Walt Disney filmlerini izleyebilmem değiştirmiyor gerçeği. Sakladığım misketlerim, Star Wars oyuncaklarım bir şey ifade etmiyor.

Bütün bunlar beni sadece çocuk ruhlu bir adam yapar. Koca bir adam olduğum gerçeğini değiştirmez.

Koca bir adam.

ve artık tam 30 yaşında.

Doğum günün kutlu olsun içimdeki koca çocuk. Nice mutlu yıllara.

emrask@mynet.com