Herhangi bir evli erkek için özgürlük bir kız arkadaşıyla gece dışarı çıkmak, eve geç vakitte sarhoş dönüp karısına hesap vermemek anlamındayken, bir diğeri o geceyi tek gecelik cinsellikle sonlandırabilmeyi özgürlük olarak arzuluyor.

Yine herhangi bir evli kadın için özgürlük o akşam yemek yapmak zorunda olmamaksa, bekar ama ilişki yaşayan bir başka kadın acıktığı zaman sevgilisini beklemeden yemek masasına oturmayı özlüyor. Kız kıza ya da erkek erkeğe arkadaşlarla tatile çıkmak, o gece yalnız uyuyabilmek, internette karşı cinsle flört edebilmek, istemediği bir iflme sırf o üzülmesin diye gitmek zorunda olmak çiftlerin sahip olmayı istedikleri diğer özgürlük tanımlarından bazıları olarak sıralanabilir. Tüm bu örneklerin gösterdiği gerçek şu ki, her ilişkide çiftlerin birbiri üzerine kurdukları hakimiyet alanının sınırları değişiyor. Bu sınırlarsa her iki partnerin duygusal altyapıları ve arayışlarıyla biçim kazanıyor. Ancak bu altyapı ve beklentiler karşılıklı birbirlerine uyum sağlamadığında da sorunlar çıkıyor; ilişki yük haline gelmeye ya da özgürlüğü sınırlayan bir esarete dönüşmeye başlıyor. Bu noktada bireyler ilişkilerindeki tatminsizliklerden kaynaklanan bir yoksunluk duygusuna kapılıyor; kendilerini daha uyumlu bir ilişkiyi özlerken ya da kusursuz aşkı hayal ederken bulabiliyorlar.

Oysa kusursuz insan olmadığı gibi kusursuz aşk da bulunmuyor. Uyumlu bir ilişkinin yolu çiftlerin birbirlerine kendileri için istedikleri anlayış, yakınlık ve özveriyle yaklaşmalarından geçiyor. Uzmanlar olgun bir ilişkiyi yakalamanın sırrının daha iyi iletişim kurmak, sorunları karşılıklı konuşabilmek ve çözümü birlikte aramak olduğunu dile getiriyorlar. Yani sadakatsizliğe karşı anlayış gösteremeyecek yapıda olan bir insanın karşısındakinden kendi sadakatsizliğine anlayış beklemesi müthiş bir bencillikten öteye gitmiyor. Tıpkı sevgisini göstermekten kaçınan birinin karşısından sevgi ve şefkat beklemesinde olduğu gibi. Yani buradan çıkarılması gereken sonucu şu şekilde dile getirmek mümkün: Bireyler önce kendilerini çok iyi tanımalı, kendi kapasitelerinin farkında olmalı, kendi sınırlarını iyi bilmeli, daha sonra karşısındaki insanı tanıma ve anlamaya yönelmeli ve ondan beklentiye girmeli.

Ayrıca ideal ilişkiye sahip olmanın insanın her şeyi partneriyle birlikte yapması, her an onunla birlikte olması, herşeyden onunla birlikte zevk alması, her an onu özlemesi ya da onun tarafından özlenmesi anlamına gelmediğini de iyi öğrenmek gerekiyor. Psikologlar ancak çiftlerin tüm yaşamını kapsayan ilişkileri bağımlı ilişkiler olarak tanımlıyor, bağımlılığın bağlılıkla karıştırılmaması gerektiğini öne sürüyorlar. Kısacası eşlerin birbirlerinden bağımsız olarak dostluklarını, iş yaşamlarını ve aile ilişkilerini sürdürebildikleri, kendi ayakları üzerinde durabildikleri, ihtiyaç duydukları için değil, birbirlerini sevdikleri için birliktelik yaşadıkları, ilişkinin sorumluluklarını da karşılıklı taşıyabildikleri bir ilişki hem aşkın hem de özgürlüğün birlikte yaşanabileceği tek ve en ideal yöntem olarak beliriyor.

Birlikte ve özgür yaşamanın anahtarları

Kurban rolünden kurtulun: Partnerinizin başka bir aşk macerası yaşayacağı ya da sizi aldatabileceği korkusuyla yaşamaktan vazgeçin. Böyle bir ihtimalin sizin için de geçerli olduğunu unutmayın.

Kendi hayatınızın hakimi kendiniz olun: Davranışlarınızı başkalarına göre düzenlemekte aşırıya kaçmayın. Siz mutlu olamazsanız onu da mutlu edemezsiniz.

Toksik ilişkileri reddedin: Size de partnerinize de çok acı verecek ilişkilere girmeyi baştan reddedin. Tutkulu aşk imkansızlıklardan dolayı yaşanmaz.

Kendinizle barışık olun: Eğer siz kendinizi severseniz karşınızdakinden bunu daha az talep edersiniz. Kendisiyle barışık olan insanlar başkaları için daha caziptir. Bağımlı ve güvensiz tavırlar partnerinizi sizden soğutacaktır.

Mükemmel aşkı aramaktan vazgeçin: Mükemmel aşkın bir ütopya olduğunu unutmayın. Aradığınız şey olgun ve uyumlu bir ilişki olabilir. Ancak öyle bir ilişkide kendinizi daha özgür ve mutlu hissedebilirsiniz.